Suçamèlo(-de-Crèto)
Echium creticum
Boraginaceae
Nom en français : Vipérine de Crète.
Descripcioun :Aquelo suçamèlo trachis dins li tepiero seco e lis éusiero sus sòu séusous. Se recounèis à si lònguis enflourejado e à si gràndi flour roujo que podon faire fin qu'à 35 mm de long. Li fueio de la baso porton un pecou. A la subsp. dóu nostre, ié dison creticum.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Li flour dèvon èstre bono à suça coume pèr sa cousino. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Echium
Famiho : Boraginaceae
Ordre : Ordre pas nouma
Coulour de la flour :
Roujo
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 20 à 35 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Mars à mai
Liò : Pelouso
- Éusiero
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Echium creticum L., 1753
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788